Kostenanalyse van nieuwe chirurgische technieken: kniechirurgie

ACHTERGROND EN DOEL  Een kostenanalyse uitvoeren vanuit ziekenhuisperspectief van de primaire totale knieprothese chirurgie (TKP) waarbij conventionele chirurgie vergeleken wordt met robot-geassisteerde chirurgie.

METHODES  Er werd een retrospectieve data-analyse uitgevoerd waarbij conventionele kniechirurgie ingrepen werden vergeleken met robot-geassisteerde kniechirurgie met behulp van de Mako robot (Stryker®), beiden met bijhorende implantaten . die werden uitgevoerd vanaf 2017 tot 2020 in AZ Delta. Het primaire eindpunt is het verschil in reële ligduur, verantwoorde ligduur en verantwoording. De directe kosten zijn operatieduur, disposable- en sterilisatiekosten, leasing- en onderhoudskosten, alsook eventuele heropnames. Daartegenover staan de mogelijke monetaire opbrengsten, in casu de verantwoorde ligduur ten opzichte van de reële ligduur.

RESULTATEN  In de conventionele groep werden 362 ingrepen geïncludeerd tegenover 793 robot-geassisteerde ingrepen waarvan 460 procedures in 2019 en 299 procedures in 2020. Door dit grote verschil in bezettingsgraad komt de netto-investeringskost voor robotchirurgie in 2019 op 671,84€/ingreep en in 2020 op 1.182,54€/ingreep (incl. BTW). Disposable- en sterilisatiekost is bij robot-geassisteerde chirurgie 492,12€ (incl. BTW) hoger dan bij de conventionele TKP. Er is geen significant verschil in operatietijd (p=0,4376), reële ligduur (p=0,71) en heropnames (p=0,4203) tussen de twee groepen, alsook de personeelsbezetting is dezelfde.
Conventionele TKP kent een met 0,1315 dag grotere verantwoording ten opzichte van robot-geassisteerde TKP (p=0,0430), echter is dit kleine verschil niet relevant in de praktijk. Uiteindelijk was de additionele kost voor robot- geassisteerde TKP in 2019 1.163,96€ per ingreep, terwijl deze in 2020 1.674,66€ per ingreep bedroeg (incl. BTW).

DISCUSSIE EN CONCLUSIE  In dit onderzoek zagen we  geen kortere ligduur bij robot-geassisteerde chirurgie terwijl deze in andere, gezondheidseconomische analyses wel aanwezig is. Verder bevinden de grote besparingen voor robotchirurgie zich voornamelijk op maatschappelijk niveau, waarbij de investeringen evenwel gedragen worden door het ziekenhuis. Op basis van deze discrepantie zou een RIZIV vergoeding voor de gebruikte disposables tijdens robotchirurgie wel degelijk verantwoord zijn.